O Departamento de Matemáticas está moi activo este curso. Agora traballa cos datos estatísticos relacionados cos apelidos máis frecuentes na zona... Así dá gusto aprender estatística!
Estudo estatístico de apelidos na Zona
O Departamento de Matemáticas está moi activo este curso. Agora traballa cos datos estatísticos relacionados cos apelidos máis frecuentes na zona... Así dá gusto aprender estatística!
Un loto na neve
O
CLUB DE LECTURA DE 4º E 3º DA ESO,
“
Dous
máis sete”, queremos recomendarvos
UN
LOTO NA NEVE
Neste
primeiro trimestre, lemos Un loto na neve
de Gonzalo Moure; tras unha posta en común decidimos recomendar este
libro para rapaces e rapazas dos nosos anos.
Destacamos:
-
A orixinalidade do argumento: É un libro moi distinto a unha lectura convencional porque se alonxa do que estamos afeitos. Lévanos a lugares lonxanos a partir da afección do protagonista polo montañismo.Tamén nos achega a outras culturas, como a dos Khampa situándonos no Tíbet e amósanos como influíu neles a revolución chinesa.
-
O libro aportounos:Coñecementos para a vida: sobrevivir en condicións moi precarias; a orientarnos na vida; coñecementos de montañismo; e sobre todo compañeirismo e valentía.O orgullo de ter a nosa cultura e manter as nosas ideas por enriba de todo.
Esperamos
de todo corazón que vos guste a lectura e que vos leve ás vosas
apaixoantes viaxes literarias.
Recomendacións de Nadal
Coma tódolos anos aquí vos deixamos unha pequena recomendación de Nadal que pensamos que pode ser do voso interese.
BO
NADAL E MELLOR ANO 2018
25 de novembro
O pasado 25 de novembro toda a Comunidade educativa se reuníu para conmemorar o día Internacional da Eliminación da Violencia de Xénero.
Ao longo do mes de novembro fóronse facendo diversas actividades co gallo de concienciarnos. Fixemos chapas, microrrelatos, un pequeno manifesto e varias exposicións.
Neste enlace podedes ver e escoitar o manifesto. É un pequeno video elaborado polo Concello:
https://www.facebook.com/concellozas/videos/1756304981060013/
O IES RECOMENDA
O inferno de MartaPor Pascual Alapont
Cando tiven este libro nas mans, o primeiro que fixen foi fixarme ben na portada para imaxinar (antes incluso de saber do que trataba o libro) o que me suxería. Concentreime na ollada da moza, parecía perdida, e semellaba pedir axuda. Logo fixeime na atmosfera que a rodeaba. Todo estaba escuro ao seu redor.
Ao ler a reseña, recordo exactamente o que pensei: aquelo era un deses típicos libros que intentaban ensinar á xente nova como contrarrestar a violencia de xénero. É estaba no certo, pero en verdade, o libro era moito máis ca iso.
Marta era unha moza duns 20 anos, que comezaba a mergullarse no que significa a madurez e o chegar a ser adulto. Marta estudaba dereito e vivía con dúas amigas preto da facultade. Sen embargo, non estaba a pasar un bo momento sentimental, xa que acababa de rematar unha relación.
De súpeto, apareceu na súa vida un rapaz que semellaba coñecela e comprendela. Pouco a pouco, e sen darse conta, o mozo foise metendo en todos os ámbitos da vida de Marta, pese a que ela non estaba aínda preparada para ter outra relación. El perseguíaa, quería coñecer todo o que facía a cada instante, as súas amizades, e ela deixábase levar por esa atención desmesurada.
Logo dun tempo xuntos, o rapaz foina separando dos seus familiares e amigos, de xeito que a rapaza estaba cada vez máis indefensa ante as, xa rutineiras agresións psicolóxicas e físicas.
O final do libro, non volo vou a contar, xa que espero que o leades e que descubrades o sorprendente desenlace.
Despois de que a ficción rematase, o libro tamén inclúe A Máscara do amor, por Vicente Garrido. Neste fragmento final do libro, danse unha serie de indicacións que todas as mozas deberían ter presentes para non sufrir episodios deste tipo, ou cando menos, saber saír deles da mellor forma posible.
Pareceume moi interesante o feito de que tamén se lle deran unhas indicacións aos mozos sobre como deben e non deben tratar ás súas mozas, xa que temas como o da violencia de xénero deben ser abordados en profundidade nas aulas, nas casas e na sociedade en xeral.
En conclusión: este libro gustoume moito, pola realidade que nos ensina a nivel persoal e social. Invito a que o leades e reflexionedes, de xeito que ningunha muller viva nunca un Inferno de Marta.
Noa Lema Rial
3º da ESO
Exilio e Deportación. De Monterrei e Boborás aos campos nazis
Esta exposición é parte da homenaxe que a asociación cultural "Monterrei, cultura e territorio" lle tributou ao veciño de Estevesiños (Monterrei), Joaquín Balboa, preso no campo de Mauthausen durante a II Guerra Mundial. O autor dela é o profesor de Historia Heladio Anxo Fernández Manso.
Kazuo Ishiguro
PREMIO NOBEL DE LITERATURA
O británico Kazuo Ishiguro, de 62 anos, foi galardoado o xoves 5 de outubro co Premio Nobel de Literatura 2017. A Academia Sueca recoñeceu que “en sus novelas de gran fuerza emocional ha descubierto el abismo bajo nuestro ilusorio sentido de conexión con el mundo”. Aínda que naceu en Xapón en 1954, Ishiguro trasladouse xunto a súa familia aos cinco anos ao Reino Unido, donde residiu a meirande parte da súa vida. A súa obra máis célebre é Lo que queda del día (1989), unha novela cuxa adaptación cinematográfica (1993) está dirixida por James Ivory e protagonizada por Anthony Hopkins, no papel do mordomo Stevens. Outros dos seus libros son Pálida luz de las colinas (1982), Los inconsolables (1995), ou Cuando fuimos huérfanos (2000). En Nunca me abandones (2005), tamén levada á gran pantalla, presenta unha distopía e introduce na súa obra a ciencia ficción. A súa última novela é El gigante enterrado (2015), na que explora como se relacionan a memoria co olvido, a historia co presente e a fantasía coa realidade. O británico escribiu oito libros en total, aínda que tamén é autor de guións de cine e televisión. Segundo explica a Academia sueca, os temas máis presentes na súa literatura son a memoria, o tempo e a auto-ilusión. Ao longo da súa carreira, tamén recibiu otros importantes recoñecementos como o Premio Booker ou o Premio Whitbread. Ishiguro sucede ao compositor, cantante e poeta estadounidense Bob Dylan, o gañador do ano pasado e o primeiro personaxe do mundo da música en ser galardoado. O recoñecemento, que sorprendeu ao mundo da literatura, foi por “haber creado una nueva expresión poética dentro de la gran tradición de la canción americana”.
O británico Kazuo Ishiguro, de 62 anos, foi galardoado o xoves 5 de outubro co Premio Nobel de Literatura 2017. A Academia Sueca recoñeceu que “en sus novelas de gran fuerza emocional ha descubierto el abismo bajo nuestro ilusorio sentido de conexión con el mundo”. Aínda que naceu en Xapón en 1954, Ishiguro trasladouse xunto a súa familia aos cinco anos ao Reino Unido, donde residiu a meirande parte da súa vida. A súa obra máis célebre é Lo que queda del día (1989), unha novela cuxa adaptación cinematográfica (1993) está dirixida por James Ivory e protagonizada por Anthony Hopkins, no papel do mordomo Stevens. Outros dos seus libros son Pálida luz de las colinas (1982), Los inconsolables (1995), ou Cuando fuimos huérfanos (2000). En Nunca me abandones (2005), tamén levada á gran pantalla, presenta unha distopía e introduce na súa obra a ciencia ficción. A súa última novela é El gigante enterrado (2015), na que explora como se relacionan a memoria co olvido, a historia co presente e a fantasía coa realidade. O británico escribiu oito libros en total, aínda que tamén é autor de guións de cine e televisión. Segundo explica a Academia sueca, os temas máis presentes na súa literatura son a memoria, o tempo e a auto-ilusión. Ao longo da súa carreira, tamén recibiu otros importantes recoñecementos como o Premio Booker ou o Premio Whitbread. Ishiguro sucede ao compositor, cantante e poeta estadounidense Bob Dylan, o gañador do ano pasado e o primeiro personaxe do mundo da música en ser galardoado. O recoñecemento, que sorprendeu ao mundo da literatura, foi por “haber creado una nueva expresión poética dentro de la gran tradición de la canción americana”.
Premios literarios
Este é o noso taboeiro onde imos ir colgando os premios literarios que se van dando ao longo do curso
Samaín
Esta é unha pequeniña mostra do que fixemos
O LIBRO DO MES
http://www.culturagalega.org/bd/documentos/historia_da_lingua.pdf
O IES recomenda
“O Principiño” (Antoine de Saint- Exupéry)
A primeira vez que o lin, non me gustou nada.
Eu tería nove ou dez anos e xa ouvira en moitas ocasións que “O Principiño” era unha marabilla. Dicíano os meus profesores, de feito, cando se falaba de libros non había vez que non preguntaran se o léramos. Algúns compañeiros levantaban a man e conversaban cos mestres sobre “O Principiño”. Coido que eu tamén me incluía na lista dos lectores de Saint-Exupéry (sen ter visto a portada na miña vida) e daba o pego debido ós debates rutineiros sobre o condenado libro. Un día, atopeino na biblioteca e empresteino sen dubidar. Era hora de descubrir aquela historia.
Quizais foi a xenreira cara o libro, pero o certo é que seguía sen entender que lle vían. Hoxe creo saber cal foi o motivo: a infancia era moi recente e por iso, aínda non a estrañaba. Desexaba ser maior e non comprendía por que aquel personaxe quería ser neno.
A segunda vez que me atopei co Principiño estaba en Secundaria e foi nunha película. Eu non tiña reparos en dicirlle a quen me preguntase que o libro non me entusiasmara demasiado. Non obstante, dinlle unha oportunidade porque houbérame gustado que aqueles mestres tiveran razón ou, polo menos, xustificación. A verdade, encantoume. O filme era unha adaptación, mesturaba o libro coa historia dunha rapaza real. A min resultoume un manual para entender “O Principiño”, como se me deran nas mans o mapa para atopar un tesouro.
Ese mesmo curso, tiven un exame obrigatorio de “O Principiño”. Nesta terceira lectura, converteuse nun dos meus libros favoritos. De nove a catorce anos só van cinco, pero nese tempo pasaran moitas cousas que me ensinaran como era a xente e a vida (e o que queda!). “O Principiño” faiche estrañar un tempo que no seu momento resultaba complicado e agora pensas que era tan sinxelo... Por sorte, aínda falta para entrar no mundo adulto (mais o tempo vai lixeiro). Este libro fai que valore o que vivo nesta época porque os problemas de agora non terán ningunha importancia cando sexa adulta e entón decatareime do fácil que era, do fácil que é.
Tráiler do filme premendo neste enlace.
Teresa Cousillas Lema, 3º ESO
Formación de usuarios
O pasado 9 de novembro o alumnado de 1º da ESO aprendeu a desenvolverse
na biblioteca: agora saben como buscar libros, música e películas nos
seus estantes correspondentes.
Exposición Historia do Libro
Dende a Biblioteca queremos informarvos que no corredor da
entrada e durante todo o mes de outubro, haberá unha exposición sobre a
Historia do Libro, feita polo alumnado do IES Fernando Esquío de Neda e
por un grupo de alumnos franceses de intercambio (de aí que a
información estea en castelán).
Para calquera consulta ou búsqueda de actividades sobre a exposición podedes acceder aos seguintes enlaces:
Para calquera consulta ou búsqueda de actividades sobre a exposición podedes acceder aos seguintes enlaces:
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)